Informatie Appartementen Miranda
Van boven is alles mooier, bijzonderder. Althans dat dacht ik. De lavastranden, de kronkelende weggetjes tussen gele bloemen, de wolken die een dutje leken te doen tussen de bergen. Mijn goede vriendin Ursala en ik zweefden hoog boven La Palma met een parachute. Was de wereld ooit zo mooi? vroeg ik me af. En toen wees Ursula naar rechts. Ik zag een rood dak aan zee glinsteren in de zon. Omringd door palmbomen die de lucht in knalden en iets wat leek op een botanische tuin. Of was ik in de tropen beland? Ik kneep in mijn arm. Maar ondanks dat ik me zo vrij als een vogel voelde, wilde ik naar beneden, naar de Appartementen van Miranda.
De vlucht in de lucht, die Ursula voor me had bedacht, bleek eentje met voorbedachte rade. Vlak na de landing stapten we in de auto. ?We gaan naar Jens. Van Miranda,? had ze lachend gezegd. Via het pad in de tuin ? de palmen en cactussen waren nog groter en mooier ? liepen we naar eigenaar Jens die net de barbeque naast het zwembad aanstak. ?Dat zie je niet van boven hè?? lachte hij, toen hij me naar de mozaïeken bankjes zag staren. De kolen waren aan het smeulen dus we hadden nog even tijd voor een wandeling. Langs het grote zwembad met de ligbedden, door de enorme tuin, naar de acht studio?s met de moderne en kleurrijke inrichting. Ik zuchtte diep. ?Voor jou,? lachte hij en gaf me de sleutel.
Eigenlijk had ik mee terug moeten gaan naar de barbecue, maar ik zit hier nog even op mijn balkon over de oceaan te staren. Het is alsof ik op het dek van een grote boot sta. In gedachten zie ik de beelden van vandaag; ter land, ter zee en in de lucht. Het maakt niet uit, glimlach ik. De wereld van Miranda is altijd mooier, bijzonderder.
