Informatie Cas Contador
?Doe ik het zo goed?? Langzaam kneden mijn vingers het stugge brooddeeg, totdat er geen klontje meer in zit. ?Ja, het je doet het super.? Eigenaresse Marga staat breed lachend naar me te kijken, terwijl ik in een geblokt donkerblauw schort, van top tot teen onder het meel, achter het werkblad sta. ?Als je er nu een brood van vormt, kan ?ie zo de oven in.? Ik laat mijn handen nog een laatste keer door het deeg glijden. Wat voelt het fijn om zo bezig te zijn. Het is zo rustgevend, dat ik moeite moet doen om mijn aandacht erbij te houden.
Nu mijn brood in de oven bruin bakt, zit ik met Marga en haar man Pedro op het terras bij het zwembad. Voor mijn neus staat een glas cava, waar ik langzame slokken van neem, luisterend naar het verhaal van het echtpaar. ?Deze finca, die ooit een boerderij was, is al sinds 1927 in bezit van onze familie. Mijn opa kocht de boerderij en hij en mijn oma verbouwden hier tal van groenten. Ze plantten ook fruitbomen en er liepen dieren op het terrein rond. Koeien bijvoorbeeld, en varkens. Ik vind het leuk om wat van die oude geschiedenis te doen herleven, vandaar dat we de finca zo natuurlijk mogelijk hebben verbouwd. En die schapen zijn ook een knipoog naar vroeger, haha.? Alsof ze begrijpen wat Pedro zegt, stijgt er ineens een luide ?Mèèèèèèèhhh? uit het weiland op. Ik moet lachen en kijk rond, over de 50.000 m2 grond. Overal zie ik perkjes en gezellige zitplekken. Wat is het hier prachtig.
Terwijl Marga vertelt hoe de verbouwing vorig jaar ging en wat er behouden is gebleven van de boerderij van vroeger, hoor ik ineens de oven. Ping! Mijn creatie is klaar. Om het hoekje van de deur komt de geur van versgebakken brood voorbij zweven. Dat wordt smullen.
