Informatie Sa Franquesa Nova
?Que esplendido!? Ik weet nog net deze twee woorden uit te brengen, maar ?wauw? was ook op zijn plaats geweest. Ik moet denken aan lang geleden. Een ruïne was het. Zo?n eentje waarvan het leek alsof alle ziel eruit verdwenen was en die verwees naar iets uit een ver verleden. Mijn goede vriend Antoni, de eigenaar van de andere Sa Franquesa, noemde het zijn geesteskindje en ik dacht nog: sommige mensen zien een hele wereld in een paar stenen. Een wonderschone wereld, zo ontdekte ik vandaag. De afgelopen twee jaar had ik geen idee wat hij ervan ging maken, maar Antoni kennende moest en zou het een elegant en stijlvol hotel worden.
En nu is het dan eindelijk zover: ik loop door de houten deur van de ruïne die uitgroeide tot een kleinschalig rural hotel met serene krachten. Zodra ik een stap binnen zet, gebeurt er iets met me. Ik voel het echt tot in mijn tenen: dít is mijn nieuwe grote liefde. Oftewel: Hotel Sa Franquese Nova, de grote broer van mijn eerder ontdekte Sa Franquesa Vella, een prachtig oude ziel in een wonderschoon nieuw jasje.
Mijn pas versnelt, links, rechts, ik wil alles zien en gauw ook. Die vlinders spelen in mijn buik en ik wed dat Antoni er ook nog steeds zo bijloopt. De natuurlijke kleuren, de houten vloeren, die moderne strakke lijnen naast het typische Mallorcin kalksteen. Ik glimlach om de witte gordijnen die dansen en dan lopen we mijn kamer in. Het is er precies zoals ik het graag zie. Mijn hand strijkt over het zachte bed, het witte zitje staat perfect voor de openslaande deuren. ?Je bent iets vergeten?, en meteen zie ik de frons op Antoni?s gezicht. De perfectionist reageert langzaam: ?We hebben ook een ge-wel-dig mediterraan restaurant.? En dan onderbreek ik hem en vertel over de serene rust hier en dat het voelt alsof de natuur binnen mee mag doen. En ik zie Antoni blij zijn met mijn kleine lofzang.
Hij laat me achter in mijn kamer met de metersgrote fruitbloesem aan de muur en het bed waar ik uren in zou kunnen verdwalen. Ik glimlach en moet denken aan die ene zin over de onvoorspelbaarheid van de liefde: ?Al die tijd stond het voor je neus.? En nu zie ik het pas: het had alleen nog even wat tijd nodig om te groeien...
